Inkontynencja to problemy związane z nietrzymaniem moczu lub kału. Choć problem ten może dotyczyć ludzi chorych w każdym wieku, to inkontynencja u osób starszych występuje częściej. Jest to przypadłość niezwykle intymna, w związku z czym Podopieczni nie zawsze chętnie się do niej przyznają.
Inkontynencja u seniorów nie jest chorobą!
Na wstępie pragniemy zauważyć, że inkontenencja jest jedynie symptomem przypadłości wieku starczego, takich jak demencja, Alzheimer, choroba Parkinsona itp. Nietrzymanie moczu u osób starszych nie jest chorobą samą w sobie.
Choroby, którym może towarzyszyć Inkontynencja
- Większość chorób układu moczowego np. zapalenie pęcherza.
- Udar mózgu.
- Nowotwory ośrodkowego układu nerwowego.
- Neuropatia cukrzycowa, neuropatia mocznicowa związana z niewydolnością nerek.
- Przyrost prostaty u mężczyzn, który blokuje odpływ moczu.
- Przeciążenie mięśni macicy u kobiet spowodowane ciążą lub otyłością.
- Choroby neurologiczne jak np. Alzheimer lub choroba Parkinsona.
Nierzadko bywa też tak, że nieutrzymanie moczu może być na przykład następstwem kichnięcia, kaszlu, śmiechu lub wysiłku. Mówimy wówczas o tak zwanym wysiłkowym nietrzymaniu moczu.
Na oddawanie moczu mogą mieć także wpływ leki, których w wieku starczym zażywa się zazwyczaj bardzo dużo. Równie ważny jest fakt, że farmakokinetyka leków w podeszłym wieku jest zmieniona, w związku z czym ryzyko wystąpienia nie pożądanych symptomów jak, nietrzymanie moczu u osób starszych jest większe.
Inkontynencja jest problemem wstydliwym!
Dla wielu osób starszych nietrzymanie moczu jest problemem niezwykle wstydliwym. W związku z tym często ukrywają swoją przypadłość przed opiekunem lub lekarzem. Nietrzymanie moczu przez Podopiecznego uważane jest za krępujące i zazwyczaj prowadzi do unikania i niechęci mówienia o tym problemie. Właśnie dlatego niezwykle ważna jest delikatność i umiejętność nauczenia seniora mówić o tym w sposób nieskrępowany i możliwie naturalny. Można na przykład porównać inkontynencję do naturalnej ludzkiej przypadłości, co pozwoli zmniejszyć wstyd Podopiecznego.
Jak leczyć Inkontynencję u osób starszych?
Inkontynencja u osób starszych w zależności od stopnia zaawansowania może być leczona na różne sposoby.
-
Leczenie i fizjoterapia
W przypadku Podopiecznych, u których inkontynencja występuje w małym stopniu, pomocne może być wyrobienie nawyków załatwiania potrzeb fizjologicznych o określonych godzinach. Nawet jeżeli osoba starsza nie czuje w danej chwili konieczności wyjścia za potrzebą, powinna to zrobić, aby opróżnić pęcherz i w ten sposób uniknąć nieutrzymania moczu. Ciekawe zastosowanie może mieć także fizjoterapia polegająca na ćwiczeniach mięśni Kegla oraz treningu pęcherza moczowego.
-
Leczenie farmakologiczne
Leczenie medykamentami na chwilę obecną nie przynosi zadowalających efektów. Dodatkowo jak wspominaliśmy wcześniej, połączenie leków na inkontynencję z innymi lekami może doprowadzić do innych nieciekawych symptomów.
-
Leczenie operacyjne
Często u osób, które długo ukrywają, ten wstydliwy dla nich problem, dochodzi do zaawansowanego stadium nietrzymania moczu, w którym pomóc może tylko zabieg chirurgiczny. Z uwagi na wiek pacjentów wysoce zalecaną i skuteczną metodą może być zabieg metodą laparoskopową.
Jak zabezpieczyć Podopiecznego przed skutkami nietrzymania moczu?
Na problem nietrzymania moczu nie zawsze mamy wpływ, ale możemy postarać się zabezpieczyć seniora przed jego skutkami. Doskonałym sposobem na to jest stosowanie różnego rodzaju pieluchomajtek, które są łatwo dostępne w aptekach.
Warto także, co jakiś czas kontrolować stan skóry w miejscach intymnych, aby zapewnić Podopiecznemu maksymalną higienę. Zapraszamy do sprawdzenia artykułu w którym opisujemy, jak prawidłowo umyć osobę obłożnie chorą? Można tu sprawdzić jak prawidłowo umyć miejsca intymne.
Liczby, mówią nam, że wśród osób starszych około 60% kobiet i 13% mężczyzn ma problemy z nietrzymaniem moczu. Pomimo iż inkontynencja, czyli nietrzymanie moczu u osób starszych i dzieci występuje częściej, to pojawić się może także u ludzi w różnym wieku. Wówczas jest objawem choroby, który można leczyć chirurgicznie, za pomocą farmakologii lub fizykoterapii.